ภัตตาคารเที่ยงคืน 深夜 食堂(shinya shokudo)
เป็นละครที่นำมาจากการ์ตูนญี่ปุ่นของ Yaro Abe ซึ่งได้รับการคัดเลือกเสนอเข้าชิงรางวัล Taisho ปี 2009 และได้รางวัลชนะเลิศของ Japan Cartoonist Awards ครั้งที่ 39 และ Shogakakun Manga Award ครั้งที่ 55 ในปีเดียวกัน
และถูกสร้างเป็นละครเมื่อปี 2009
เริ่มเรื่องเกี่ยวกับร้านอาหารเล็กๆแห่งหนึ่งที่ชื่อว่า เมชิยะ（めしや）
ที่ตั้งอยู่ใจกลางแหล่งท่องเที่ยว(ฉากหลังคือตรอกเล็กๆในย่านชินจูกุ)
ร้านนี้ปกติจะเปิดหลังเที่ยงคืนเท่านั้น จึงได้ชื่อว่าภัตตาคารเที่ยงคืน
มีเจ้าของร้านเป็นมาสเตอร์ทำทุกอย่างในร้าน เป็นตัวเอกของเรื่อง
มาสเตอร์จะติสมาก ทั้งๆที่ขายเหล้า แต่จะอนุญาติให้ลูกค้าดื่มเหล้าได้คนละไม่เกิน 3 แก้วเท่านั้น
ในร้านจะมีเมนูอาหารแค่เมนูเดียว แต่มีต่อท้ายว่าลูกค้าถ้าอยากทานอะไรพิเศษ
แล้วมาสเตอร์ทำได้ ก็จะทำให้ทาน(เหมือนเพิงร้านอาหารตามสั่งบ้านเราดีๆนี่เอง)
เนื่องจากร้านเปิดตอนเที่ยงคืน(ถึงเจ็ดโมงเช้า) ลูกค้าส่วนใหญ่ของร้านนี้จึงเป็นคนทำงานกลางคืนที่ไม่ได้มีเงินทองมากมายนัก
อาหารที่แต่ละคนสั่งจึงมักแถมเรื่องราวชีวิตของพวกเขาติดมาด้วย
ไม่ว่าจะเป็นกระเทยอายุมาก ที่แอบรักกับยากูซ่าหนุ่ม
สาวนักเต้นระบำเปลื้องผ้าที่ไม่สมหวังในความรัก
นักดนตรีตกยากที่อยากจะดัง
มีทั้งอารมณ์เศร้า อ้างว้าง เปล่าเปลี่ยว
ตามละครส่วนใหญ่จะเล่าเรื่องราวของคนที่มีความสุขและประสบความสำเร็จ
มาลองฟังเรื่องคนที่แพ้บ้าง คนที่แพ้ส่วนใหญ่ก็ต้องมีทางเดินของตัวเอง
เพื่อให้มีชีวิตอยู่ต่อไป
เหมือนกับเพลงเปิดเรื่องเพลงนี้
http://www.youtube.com/watch?v=g4nT5-ouBEA
ปล. แต่ยังดีที่มีความน่ากินของอาหารญี่ปุ่นต่างๆในเรื่อง
เข้ามาเบรคไม่ให้เหงาเกินไป (หรืออาจจะเหงาไปหิวไป)
เนื้อหายังสะท้อนถึงสังคมในญี่ปุ่นสมัยก่อนที่กำลังหายไป
ที่ถูกความรีบเร่งมาแทนที่
ในเรื่องทุกคนถึงแม้จะลำบาก ก็ยังมีน้ำใจที่หยิบยื่นให้แก่กัน
แม้ภายนอกอาจจะดูเหมือนน้อยนิด
แต่คุณค่าของน้ำใจ มันก็ไม่เคยวัดได้มาจากตัวเงินอยู่ดี
การดำเนินเรื่องเป็นแบบฉบับของหนังญี่ปุ่น
ถ้าได้อ่านในการ์ตูน แต่ละตอนเนื้อหาจะสั้นมาก
แต่พอทำเป็นหนัง ถ่ายทอดบรรยากาศและอารมณ์ได้ดีมาก
หากใครชอบดูหนังญี่ปุ่นเรื่อง Departures หรือ Love letter
ก็น่าจะชอบดูเรื่องนี้
ตอนจบของเรื่องยังมีสูตรอาหารญี่ปุ่นให้ลองทำอีกด้วย
